اواسط فروردين ماه، يعني زماني که علوفه ي قشلاق براي تغذيه دام کفايت نمي کند و بر درجه گرماي هوا نيز به تدريج افزوده مي شود، خانوارهاي عشايري براي کوچ به ييلاق آماده مي شوند.
به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، اواسط فروردين ماه، يعني زماني که علوفه ي قشلاق براي تغذيه دام کفايت نمي کند و بر درجه گرماي هوا نيز به تدريج افزوده مي شود، خانوارهاي عشايري براي کوچ به ييلاق آماده مي شوند.
وسايل مورد نياز و آذوقه بين راه را به وسيله خورجين، صندوقچه و هزاربيشه (جعبه هاي نگهداري اسباب و اثاثيه چاي) با خود حمل مي کنند و اسباب و اثاثيه اضافي را در منزل خويشان و کساني که در گرمسير مي مانند، به امانت مي گذارند.
خانوارهاي مال، معمولاً در قشلاق پراکنده مي شوند و خانوار سرمال ها، در منزلگاه دوم و سوم تا پيوستن ساير مال به انتظار مي نشينند. از زمان هاي قبل، در طول مسير کوچ منزلگاه هاي موقتي تعيين شده که عشاير در طول مسير کوچ در اين منزلگاه هاي موقت به سر مي برد. انتخاب منزلگاه به عواملي نظير وجود علوفه کافي، امنيت، آب و از همه مهم تر خلوت بودن محدوده اتراق و دور بودند اراضي زراعي بستگي دارد. حرکت از منزلي به منزل ديگر، از ساعات آغازين روز شروع و پس از حدود پنج تا شش ساعت پايان مي پذيرد. گله ها به منظور تعليف، از مسير جداگانه اي حرکت داده مي شوند. لازم است يادآوري شود که منزلگاه هاي ميان راه، در مالکيت تيره و طايفه خاصي نيست و استفاده از آنها همگاني است.
زماني که هواي ييلاق رو به سردي مي رود (معمولاً از اواسط شهريور) کوچ عشاير از ييلاق به قشلاق آغاز مي شود با توجه به اينکه در اين فصل، علوفه کافي براي تغذيه دام ها در بين راه وجود ندارد و هوا معتدل و آب جاري رودخانه ها نيز اندک است، عمل کوچ سرعت بيشتري دارد و لذا در زمان کوتاه و با سهولت بيشتري نسبت به کوچ از قشلاق به ييلاق انجام مي گيرد. اسب و قاطر وسيله ياصلي کوچ و حمل با عشاير است. زنان و مردان کهنسال و کودکان خردسال، به همراه بار و اثاثيه، مسير کوچ را به وسيله چهارپايان و مردان و زنان جوان و نوجوان، مسير کوچ را پياده طي مي کنند.
وظيفه ي زنان حمل بارهاي سبک، مراقبت از کودکان است و مردان و نوجوانان مال هاف گله ها را همراهي مي کنند. با توجه به سختي و کوهستاني بودن مسيرهاي کوچ ايل بختياري، قاطر بهترين وسيله حمل و نقل به شمار مي آيد و به هنگام کوچ، نقش مهمي را در جابجايي افراد و باروبنه خانوارها ايفا مي کند. داشتن قاطر و اسب در ميان بختياري ها کمتر رواج داد و خانوارهاي معدودي در سال هاي با توجه به توسعه راه هاي روستايي و ارتباط اين راه ها با قلمروهاي عشايري، از وسيله نقليه موتوري براي حمل بار، اثاثيه و اعضاي خانوارها، استفاده مي کنند.
امروزه بيشتر خانوارهاي متمکن کوچرو، با ماشين کوچ مي کنند. استفاده از ماشين براي حمل دام به جز در وضعيت کاملاً اضطراري معمول نيست. يکي ديگر از عوامل ماشيني شدن کوچ، کمبود علوفه و مرتع در ايل راه است که عشاير بختياري نيز با اين مشکل مواجهند.